افزایش تمایل یک طرفه در درک قابلیت اعتمادمربوط به چهره درافرادمبتلا به PTSDدرمقایسه باافرادتحت کنترل
افزایش تمایل یک طرفه در درک قابلیت اعتماد مربوط به چهره در افراد مبتلا به PTSD در مقایسه با افراد تحت کنترل و در معرض آسیب
عنوان فارسی مقاله:
افزایش تمایل یک طرفه در درک قابلیت اعتماد مربوط به چهره در افراد مبتلا بهPTSD در مقایسه با افراد تحت کنترل و در معرض آسیب
اریک اِی. فرتوک a,b ، فای تیسوا a، جک گرین بند c، لیزیا راگلس a، رابرت ملارا a، دنیز اِی. هاین a,b,*
a دانشگاه شهری نیویورک–کالج شهری روانپزشکی، خیابان اصلی مجمع 160، 120/7 ساختمان NAC، نیویورک، NY 10031، ایالت متحده آمریکا
b موسسه روانپزشکی ایالت نیویورک، مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا، ریور ساید، نیویورک، NY 10032، ایالت متحده آمریکا
c مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا، اداره گروه آموزشی عصب شناسی، 168امین خیابان غربی 630، نیویورک، NY 10032، ایالت متحده آمریکا
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
اطلاعات مربوط به مقاله
تاریخچه مقاله: دریافت شده در 18 ژانویه 2015، دریافت شده بصورت فرم اصلاح شده در 28 اکتبر 2015، پذیرفته شده در 26 ژانویه 2016، قابل دسترس بصورت آنلاین در 27 ژانویه 2016.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
واژگان کلیدی: PTSD (بیماری فشار روانی پس از ضربه)، آسیب، شناخت اجتماعی، بازشناسی احساسات مربوط به چهره، اعتماد، ترس، مشکلات میان فردی
چکیده
تحقیق در مورد بیماری فشار روانی پس از ضربه (PTSD) بطور گسترده ای بر روی فرایند های ترس تمرکز داشته است. با این حال، قرار گیری در معرض آسیب میان فردی نیز می تواند بر فعالیت میان فردی و درک قابلیت اعتماد دیگران تاثیر گذار باشد. تحقیق کنونی ادراک مربوط به چهره را در برابر ترس و قابلیت اعتماد در افراد مبتلا به PTSD (n=29)، افراد در معرض آسیب بدون PTSD (n=19)، و افراد کنترل شده سالم (n=18) بررسی کرده است. فرض شده بود که گروه PTSD در معرض یک تمایل یک طرفه به منظور درک ترس و قابلیت اعتماد بیشتر در چهره ها نسبت به افراد کنترل شده قرار می گیرند. شرکت کنندگان بر حسب سطح ترس یا قابلیت اعتماد چهره ها درجه بندی شدند که بصورت پارامتری در طول ابعاد ترس یا قابلیت اعتماد تغییر شکل داده شده بود. گروه PTSD در مقایسه با کنترل شده های سالمِ در معرض آسیب تمایل به درک چهره هایی قابل اعتمادتر داشتند، این درحالی است که هیچ گونه تفاوتی بین این گروه ها در پردازش ترس وجود نداشت. تمایل یک طرفه قابلیت اعتماد در PTSD ممکن است عاملی آسیب پذیر را نمایان سازد. بطور برعکس، درک پایین تر قابلیت اعتماد ممکن است یک گرایش حمایت کننده را در افراد در معرض آسیب نشان دهد کسانی که PTSD در آنها گسترش نیافته است. وجود تفاوت هایی در درک اعتماد به نفس ممکن است جنبه ای از درک اجتماعی باشد که مستقل از نابهنجاری های پردازش ترس مشاهده شده در PTSD است.
